Bırakma Şiiri - Nebahat Ünal

Bir rüya gördüm.
Rüzgarın süpürdüğü birikintisinin,
Yüzünü okşadığı gibi.
Kır çiçeklerinin kokusu,
Güz yapraklarının,
Yolda bıraktığı bir yaz fırtınası gibi.
Güneş batarken,
Gecenin gökyüzüne yerleştiği gibi.
Mutluluğu yakaladığın'an,
Hayata kendi adına aldığın nefes gibi.
Uçsuz bucaksız fırtınalı bir okyanusta,
Güvenli liman gibi.
Uzaktaki bir odadan gelen tatlı bir müzik ,
Yağmurlu bir akşam üstü,
Pencereden seyrederken içilen çay gibi.
Beklenmedik bir pasta,
Kalbimdeki zehiri emen bir merhem,
Yol kenarında bulduğum kıymetli takı gibi.
Uzun gece yürüyüşünün sonunda,
Aydan daha değerli,
Sen ağzımdaki tatlı şarap, genzim de ki şarkı,
Yüreğimdeki kahkaha, Bedelini ödediğim yiyeceğim,
Aysız bir gökyüzünün aydınlattığı,
Yalnız gecem gibisin.
Elim, ayağım, gören gözüm, atan kalbim gibi.
Beni eksik bırakma!!!!
Nebahat Ünal