Bırakırım Şiiri - Mürsel Adıgüzel

Haniye demiştin bir akşamüstü
Kapına gelip de gül bırakırım.
Bekledim yolunu her akşamüstü
Gelmedin yerine el bırakırım.

İçimi içime sığdırmaz oldum
Elim ayağıma dolaşık kaldım
Beklerken yolunu sararıp soldum
Geriye bir nefes çul bırakırım.

Acılar çektirdin her daim bana
Ne olursa olsun kıyamam sana
Bilmezsin ararım ben yana yana
Dilimi kendime lal bırakırım.

Gözünde hayalim uçup gitmesin
Sevdam yüreğinde kalsın bitmesin
Seherin vaktinde horoz ötmesin
Bir günlük yetecek pul bırakırım.

Düşünüp dururken sararıp soldum
Dağları taşları dolaşıp geldim
Güneşe diz çöktüm aya yalvardım
Arkamdan koşana nal bırakırım.

Ölürsem öleyim bu sevdan ile
Düşersem düşeyim dillerden dile
Göçmüşün bir kere yabancı ele
Dört mevsim açacak gül bırakırım.

Yüreğim ağlıyor gözüm görmüyor
Takatim kesildi gidip ermiyor
Dostum dediklerim halim sormuyor
Muhannette minnet zül bırakırım.

Zaman gelip geçer ben olmam artık
Yediklerim zehir giydiğim yırtık
Söylerler kimdir bu garip yaratık
Çınar gövdesinde dal bırakırım.

Çektiğim acılar nar oldu cana
Kimler ne söylerse dokunur bana
Boynumu eğmedim namert insana
Geriye kendimden yol bırakırım.
Mürsel Adıgüzel