Bırakıp Gittin Şiiri - Mustafa Duyar

Hallerime bakıp
durmadan gülüyorsun
beni bu hallere aşkın koyandır.
yoksa beni hor mu görüyorsun

Gözlerimden akan yaşları
sen görmeyen oldun
ben hüngür hüngür ağladıkca
sen inanmayan oldun

beni ağlattığın günler boşuna mı gececek
seni gönülden sevdim
bana umut vermedin
ellerimi koynumda gezdirip
sen çözdürmedin

sana sevdayla bağlandım
sense umut vermedin

Beni ağlatarak gezdiriyorsun
neden böyle yapıyorsun yar.
bana el alemi güldüryorsun
umutlarımı yıkıp
canımdan bezdiriyorsun yar

sana intizar edemiyorum
çünkü seni çok seviyorum
sen bana inanmıyorsun

ağlasamda görmek isteme
ağlayan gözlerime sen inanmazsın

benden ayrı kaldın kalalı
çocuklarımız ağlıyor
kara yazmaları başlarına bağlıyor
anne diye ağladıkca
yürekleri dağlıyor.

sensiz perişan olduk
ölmeyi bile diliyoruz
aç susuz kalıp uyku nedir bilmiyoruz

aşkımızı unutmadım unutamam

bırakma kendi halime
seni istiyorum aşkını diliyorum
seven insanlar sevdiğinin aşkına katlanır
sen beni döndürsende şaşkına

Allah aşkına böyle yapma
kalbimi kırıp hüzünlü an yaşatma
ben zaten yaralıyım
bir yarada sen açma

beni madem ki terk ettin
geri yanıma gelmeyecektin
bana yarim demiyecektin
akan gözyaşlarımı silmeyecektin

demek ki bende gönlün var
sende beni seviyorsun
mutlu olalım dünyada
ayrılmayalım birbirimizden yar