Bırakıp gittiğinde Şiiri - Tevfik Karınca

yalnızlığını bırakıp gittiğinde
İzmir kızıl İzmir mavi
bir giz gibi
sırlardan şatolar
oysa ben bir çocuk gibi delişmen
bilmelisin ben bu sevda ile değişmem

güzel kokunu bırakıp gittin yastığında
şehir anlamsız hayat anlamsız
kaybedilmişliğin en acımasızı
ben kendimden bile aciz

deniz bu gece bir başka hırçın
içimi acıtıyor her şey
ne kahve kokusu ne çayın demi
ne fasıl eşliğindeki rakı kadehi

ben yıllarca sana düştüm sevdana düştüm
unutulur mu şimdi
o sımsıcak gülüşün