Bırakıp gitin Şiiri - Nafiz Karak

Puslu havaları sevmezdin görüşü kapatır
Çünkü senin gerçeğini açığa çıkarabilir.
’Baharı yüreğimde saklıyorum tıpkı sen
Ne çıkar sevdam onu tutamadıysa

Bugün adımlarından başlıyor her şey
Bırakıp gittin, ben kalarak olduğun yerde hareketsiz
Düşen hep ben oldum en küçük kımıldanışında senden
Yarım kalmış bir cümle gibi bırakıp gittin.

Bir aynadır buğulanan buğuları dağılan
Sade bir sudur ateşte o sevimsiz gürültüleri
yapan
Zamandan korkuyorum
Çünkü aşk sana benziyor
Daha iyidir ya kendini yok etmek
Elin sözüyle gereksiz övünmeyi terk et

Gece ve gündüz zinciri, kâinatın sarrafıdır.
Beşikler uykusuzluklara ağlar
Ben mısralarımı kerpiç gecelerinden çekmişim
Şu benim çektiklerimi görmeyeceksin