Bırakıp Gidiyor.. Şiiri - Teoman Özgün

Keşke kızsan bana öfkelensen,
O vakit fırtınanın geçmesini beklerim,
Lakin gönlünü kırdım hem de bile bile!
En çok hayal kurduğumuz an bu değil miydi?
İkimizde gökyüzünün altında olacaktık,
Sohbettin en derinine çayın demini meze edecektik.
Yüzüme bakmasan kaç yazar!
İstersen tut kolumdan at dışarı,
Yine de gitmem! gidemem can dostum!
Derdimi dinleyeceksin bu sefer!
Çaresizliğime derman dileneceğim kimse yok!
Bu dünya da senden başka.
Sevdiğim ölüyor be can dostum!
O gül yüzlü sessiz yüreğim beni bırakıp gidiyor,
Kansere yakalanmış üç ayı var yok dedi doktor!
Bende bu soruyu soruyorum kendime 'nasıl olur'?
Geriye dönüp bakınca ne görüyorum biliyon mu?
Koca bir hayatı hay huyla tüketmişim,
Ben başkaları için hayatı mı feda ederken?
O benim yoluma bir baş koyan o imiş!
Her kahrımı ses etmeden çekenimmiş!
Peki ben ne halt ettim?
Hep yalnız bıraktım, kıymetini bilemedim,
Derdini bir gün olsun sormadım,
Ne istersin demedim?
İşin özeti eşeklik ettim be dostlarım!
Bir gün olsun sarıp sarmalamadım.
Yüz verirsem karizmam sarsılır sandım,
Şimdi ben sarılmak istesem de!
O beni bırakıp gidiyor!
Anlayacağın kimseye suçumu yüklemek değil?
Artık tek gayem var!
Yanında yakınında olmadığım aşkımın,
Son nefesini verirken ellerini tutmak! .