Bırakın Havlasın Şiiri - Mehmet Postallı

Arkamdan havlamış köpeğin biri!
Boş meydana salyasını akıtmış.
Havayı kirletmiş dilinin kiri;
Kini katmerliymiş, izanı kıtmış.

Zavallı, keyfince ağzını bozmuş
Güzel söz çıkar mı bozuk ağızdan?
Kudurmuş, köpürmüş, dostları üzmüş
Kem söz düşürür mü cevheri gözden?

Değmeyin, hırsından varsın kudursun
Beyin de ardından atan olurmuş.
O kendi ininde havlasın dursun
Azan, belasını kendi bulurmuş

Kimle konuşursa gitsin konuşsun
Böyle birisiyle işim yok benim
Kimi seviyorsa yanına koşsun
Benim de var eşim, dostum sevenim.