Bırakın Beni Şiiri - Mehmet Özsan

Bırakın beni gideyim,
Kim bilir kaç yıl oldu
Sizinle didiştiğim.
Yalan değil,
Sizi sevdiğim
Ama bırakın gideyim.
Bir başıma,
Başıma buyruk
Başımda kavak yelleri...

Bırakın beni gideyim,
Kendime yalanlar söyleyeyim.
Hep yakalanan,
Umudu hep ertelenen,
Yüreği hep yanan mülteci misali,
Şaşkınlığımı bir ben bileyim.

Bırakın beni gideyim,
Kendi fermanımı,
Kendim çığırayım.
Ateş çemberine düşmüş akrep misali,
Çaresizliğimi bir ben bileyim.

Sizin cennetiniz size,
Benim cehennemim bana.
Ben bene düştü, didişiyor
Ne gam?
Yine benim ya! .
Bilirim;
Sevmekle başlar herşey,
Paylaşınca güzeldir dünya...
Ama;
Bırakın beni gideyim.

Eskişehir-2006