Bırakın beni Şiiri - Jan Zagros

Bırakın beni sokulayım karanlıklara
Baş başa kalayım gölgelerle
Ya gölgeler bıkar cılız ruhumu kemirmekten
Ya da ben korkarım çığlık atmaktan
Saklanıp da sonsuzlukta
ağlamak istiyorum
Hıçkırıklarımın taşamayacağı boşlukta.
Üzüntüm gözlerimde biriksin
Gölgeler sevinmesin.
Kimin günahına ağlıyorum? bilmiyorum.
Belki kendi günahıma
Belki de tüm insanlara.
Anası azap olacak insan
nefrete ne kadar da kayık.
Özgürlüğün kıyısında bir kalabalık
Yelkenlere üflüyor kanımı emerek.
Oysa çığırlar oldu
Öfkemi yokluğa gömeli.
Aman allah’ım!
Kıyamet mi sürükleniyor alnıma?
İhtilaller isyanlar kopuyor içimde.
Her bir yerim sanki bir düşman.
Hücrelerim canlı bomba gibi
Hepsi intaharkar.
Ya tırnaklarım neşter mi kesildi başıma?
Neden düşman oldu birden her yerim?
Bu hesap bana kimden miras?
Bilmiyorum nasıl dirildim bu mahşerde.
Hangi hatıradan kopardım bu sayfayı.
Hatırlamıyorum.