Bırakın beni Şiiri - Mustafa Tekağa

Benim mutluluğum, yalnızlığın taa kendisi
Yalnızlığım, acıların sermayesi
Gönlüm olmuş karşılıksız sevginin kafesi
Yaşamak bumu? ... Bırakın beni, bırakın yalnızlığa.

Sevmeyi deneyemem artık aldım dersimi
Öyle bir ders ki; yıktı dünyamı, yok etti sevgimi
Aşkın tüm sefaleti, çilesi, ızdırabı benim mi?
Yaşamak bu mu? Bırakın beni, bırakın yalnızlığa.

İnsan, yaşamaktan zevki sevince alır,
Sevgi bitince geriye, benim bu halim kalır
Bilmiyorsan bak bana, karşılıksız sevginin sonu ne olur?
Yaşamak bu mu? Bırakın beni, bırakın yalnızlığa.

Ben yalnızlıkta mutluyum onunla dolu hayatım
Uyandırmayın beni bu rüyadan, inanın çok umutluyum
“kaderdir” demek mümkün mü? Zaten bu benim sonum
Yaşamak bu mu? Bırakın beni, bırakın yalnızlığa.

Sevgiyi aradım yıllar yılı karanlıkta
Sevgiyi aradım yoktu, bulamadım ufukta
Kendimi aradım, ben mi değiştim diye hatıralarda
Yaşamak bu mu? Bırakın beni, bırakın yalnızlığa.

Her geçen gün beni uzaklaştırdı kendinden
Ben böyle değildim. Bu halim saf, temiz sevgimden
Haykırdım karanlığa tüm sevgimle kalbimden
Yaşamak bu mu? Bırakın beni, bırakın yalnızlığa.

Açmayacağım kalbimi hiç kimseye, söz verdim kendime
Zalim olan utansın çok çektirdi kalbime
Candan sevdim ama gidiyorum karanlığa
Yaşamak bu mu? Bırakın beni, bırakın yalnızlığa.

Fındıklı
28.12.1986