Bırakın Ağlasınlar Şiiri - Anıl Çelik

Kızıldır akşamlar, göğün üzerinde lambalarını söndürmüştür artık
Gömülmüştür güneş tepeler ardına ve her yer zifiri karanlık
Ninnisi duyulur rüzgarın, yapraklarında maziyi sahnelerken ağaçlar
Yüreğimde bir çocuk ağlamışlığın yorgunluğuyla uyuklamaya başlar
Göz kapaklarımdan taşan yaşların ıslaklığındadır toprak
Ayaz vurmuştur yerin yüzüne, öksüzdür bahar
Ağlasınlar bırakın ağlasınlar....
Bırakın ağlasınlar, o her zaman gülmek için heves eden aşıklar
Sükuta düşen çığlıkların çırpınışına onlar da varsınlar
Yansınlar bırakın yansınlar,