Bırakın! Şiiri - Alaattin Altun

Dost bildim,hepiniz ömrümü yediniz.
Anladım artık, ne mal olduğunuzu.
Yüze gülüp arkamdan, garipsediniz.
Biliyorum, kin, nefret dolduğunuzu.

Bırakın, azad edin,beni yalnızlığıma!
Çekilin,kendi yağımda kavrulayım.
Haddiniz mi karışmak, öz varlığıma!
Fırtınamda benim,varsın savrulayım.

Her halim kendime has ait olsun.
Dert, keder, hüzün,elem,ne ise adı?
İçimde dışımda hissimle dolsun,
Eker,biçerim, zul,zehir de olsa tadı.

Kimseye derdim şudur da demem.
Halimi yorumlamak,size mi mahsus?
Gölge etmeyin başka İhsan istemem
Şahsıma münhasırdır bu özel husus.

Günah da sevap da benim değil mi?
Bırakın da hesabımı kendim tutayım.
Arzularınız ; adam, diz çök,eğil mi?
Yenilir bir söz müdür ki bu, yutayım?

Uzak tutun dünya telaşını benden!
Dişe dokunur bir faydanız mı var?
Şahsımın hesabı candaki tenden
Zira bana, ahirette mekan mı dar?

Yaşamak amenna Allah’a hizmet.
Ben bunca rahmeti bilirim elbet?
Siz bilmeseniz bile, kadir kıymet.
O vakit ki haktır,sonunuz hezimet.

Bir canım var o da,rabbime emanet.
Dilerse uzatır, isterse derhal alır.
Varlığınızın hükmü yok bende şayet.
Fani dünya,ne bana, ne de size kalır.

İstanbul / 29.05.2020
Saat:00:45.