Bırakın Şiiri - Songül Toprak

Ne kırgınım nede küsgünüm kimseye,
ne yakın gördüğüm uzaklara nede hayellerime,
Bu dinginliğim yeni bir başlangıcın heyecanından dır!
Bırakın artık kendi yağımda kavrulayım,
Bırakın da hiç kimsenin olmadığı yerde yeniden vahiyle dirileyim.

Biliyorum bu alemde ancak bir noktayım,
Yeni bir rotaya kürek çekerken buğulu düşlerim,
Bir rüzgarda yıkılıcağımın farkındayım!
Kır çiçekleri misali avuçladığım hüznü saklarım,
Bırakın artık kendi yağımda kavrulayım,
bırakın da hiç kimsenin görmediği bir yerde yeniden vahiyle dirileyim.

Dalarken gözlerim uzaklara her yer boşluk,
Nedendir bilinmez düşünce durağı ıssız ve soğuk,
Bir enerji ateşi vardı içimde doğruları ararken,
Herkes halinden nemnun meğerse birtek benmişim bir bardak suda boğulan,
Bırakın artık kendi yağımda kavrulayım,
Bırakın da hiç kimsenin olmadığı yerde yeniden vahiyle dirileyim.

Toz tutan kitaplarda çevrilen bir sayfa gibi,
Merakla beklenen hikayenin sonu gibi,
Uykularımı kaçıran o defteri çoktan kapattım,
Sabah namazının son secdesinde ayaklandım,
Bırakın artık kendı yağımda kavrulayım,
Bırakın da hiç kimsenin olmadığı yerde yeniden vahiyle dirileyim...