Bırakılıp Gidilmişler Şiiri - Devrim Öner

Renk diye haykırıyorduk,
daha fazla renk, çokça renk.

Gündoğmaz maviliklere
sıcak bir ışık gibi
yansıma hevesimizden ibaret değil miydi tüm mesele?
Şimdi hangi gök gürültüsü,
hangi kasırga yakışır kendi göğümüze?
Biliriz, geçirmiştik en fırtınalımızı,
bir yıldırım bile kıvılcım gelir belki de.

Çözmüyor işte ağlamak hiç bir şeyi, çözmüyor.
Geri getirmiyor yaralar açmak kendine şimdinin yabancısını.
Aklı başında çocuklardık oysa,
çekisine aldırmazdık siyaha neşemizi kimsenin.
Sonra geçtikçe gün fark ettik ki;

Eksilmişlere aşığız biz, yarım kalmışlara,
mutsuz olanlara aşığız, kırılgan olanlara,
unutamayanlara -bu en kötüsü-
Yaralılara aşığız biz, yarasını ilelebet taşıyacak olanlara.
Bir de söylemezler mi hep en iyilerini hak ettiğimizi.
Demezler mi “ genç şair, sakın kaybetme kendini”.