Bırak yıkansın kederlerim

Yağmurlar yağdırmıştım
Kovalarken fırtınalar,
nemli havasını ıslak gönlümün.
Merhamet dilemiştim sevgiliden
türkülerin diliyle...
Dalarken sonsuzluğa
düşüncelerim.

Ardından bırakılan, umut kokan
izlerinle yetindim.
Susuz kalan toprak gibiyim.
Kırıp geçen tufana bir şafak vakti
zalimce yenildim.

Mutsuzluk olacaksa oralarda adı
Akıyorken yokluğun ömrüme ince ince.
Küllenmiş ve ıslak kalacaksa tadı
Kurarken köprüleri cehennem çizgisinde.

Bırak yıkansın kederlerim...
Kurumuş bir nehrin
ölümsüzlük türküsünde.

23.06.2004 / "Bir Sihirdi o"