Bırak Yanındayken Öleyim

Yalnız yalnızlığımla dolaşırım sokaklarda
Tinercilerle sokak çocuklarıyla
Gözyaşı dökerek içerim
“bırak yanındayken öleyim”
Şarkısı çalar kulaklarımda
Masum bir çocuk gibi ağlarım
Yaralı bir aslan gibi bağırırım içimde
Çığlık çığlığa..
O vakit kopar içimde kızılca kıyamet
Bırak derim bırak
Seni düşünürken öleyim
Köşe sonlarında bekler makus talihim
Ellerini tutarım dört gece önce
Gözlerin parlar dört ay önce
Dudakların ıslak öperim çalış’ta
Yaşamım geçer karşı kaldırımda
Çabala uğraş didin çalış da
Elimde kalan nedir
Mutsuz mutluluk umutsuz umut
Ne güzeldi ‘güzeldi’li anları anmak
Bırak da anlarla anılarımızla öleyim...
Susmuyor kulaklarımda o hüzzam şarkı
Bitmiyor fasıl..
Kumsalda yalnızdım yalnızlığımla
Bir de sen vardın başın omzumda
Tuttum ellerini çocuk saflığında
Dudaklarım kaldı alnında
Her şeyin sonu var
Sonun bir sonu var mı
Olmalı... Olmalı mı?

Tükeniyor anlar
Yok oluyor birer birer sevgiler
Kocaman seviyorum seni kocaman
Anlatamıyorum ah aman!
Elimden gelmiyor hiçbir şey
‘bir şeyin yerini dolduruyor başka bir şey’
Bırak yanındayken öleyim
Bırak yanındayken öleyim...
Lambalar yanıyor gün ortasında
Gözlerin sarıyor dört yanımı
Uzun kör çiviler batıyor düşüncelerime
Ben yalnız, yalnızlığımlaydım...

Yalnızlığım da...
..şimdi...
...yalnız!

“bu yol nereye gider” diyorum
Yolun gitmediğini görüyorum
Hayatı boşa harcama diyorum
Hayatın harcadığını görüyorum
Neler soruyorum sormuyorum
Sorular... Sorular
Soruların cevabını biliyorum... Bilmiyorum!
“seven sevilmez
Sevmeyen sevilir
Bahar kış
Kış bahar olur”
Sen özgürlük arıyorsun
Özgürlük kendini
“sus” diyorum sus!
Herkes dinlesin
Bu kederler ortasında
Dert çekmeye tükenip bitmeye mi geldik
Nedir suçumuz
Suçlu nerdedir..
Kim tutacak şimdi
Çocuk saflığında elini
Kulağına aşkı kim söyleyecek
Gönlüme kim demir atacak
Gözlerimden gözlerini kim kaçıracak köşe bucak...
Ellerine hayatımı verdim
Yoluna özgürlüğümü verdim...

...bırak yanındayken öleyim.