Bırak Son Bakışında Kalayım

Baktıkça sana yağmur giyerdi gözlerim
Hırçın ama gece gibi sessiz
Kan kırmızı acılarla sislenirdi
Güneşe hasret kar örtülü sözlerim

Gözlerine baktıkça söyleyemediklerin ordaydı
Kulağımın fısıltısı can yarama umut
Her biri sonbahar yanlızlığımda
Bir dokunuş belki birer gülümseme

Gün ve gün gözlerinin kuyularına bıraktım ömrümü
Aşkın ecelinde son söz gibi
Açılmamış mektup gibiydi bakışların
Yıllanmış şarap tadında yudumladığım

Bulutsuz yağar mı yağmurlar
Ayrılığı sever mi sevmeler
Gözler değince kalbe neden ağlar bakışlar
Güneş kızıllığa yatınca neden beni bulur anılar

Sevdim bir kere aşka son vermek olur mu
Anlamsız ayrılıklara nokta koyar
Söz geçmeyen kalbimde bende ki sen
Bir şiir olursun bir roman hüznümü dağıtan

Benden gelen ne varsa unut gitsin
Bensizlikte gülümsetmiyorsa anılar
İmkansızlığında çaren olmuyorsam
Var ise benden başkası
Bırak son bakışında kalayım

NURTEN TARIM