Bırak Sevme Beni Şiiri - Ayşe Manav

Bırak sevme beni.
Sevmek buysa istemiyorum emanet sevgini,
Kabullenmişken bu yazgıyı, çileyi
Bir rüzgârla savrulduysam dalımdan hoyratça,
İstemiyorum uzaktan bakan gözlerini,
Yanarak geçirdiğim her günü,
Kucaklarken meltem serinliğinde,
Hazine gibi ayaklarına serilmişse kahrın dikenleri,
Gözlerimi yummuşken zamanın su gibi akıp geçişine,
Bırak sevme beni.

Bu kadar acımazdı yüreğim,
Bu kadar yanmazdı canım,
Yüreğime yüreğini katmasaydın
Kanamazdı gözlerim,
Adını dua etmişken dilime,
Hayalini sürme yapmışken gözlerime,
Çek çıkar içimden seni,
Kara bir hançerle sök at seni seven kalbimi,
Başka yüreklerde tekrar yeşer tıpkı eskisi gibi.
Bırak sevme beni,
İstemiyorum emanet sevgini.

Her yeni doğan günü kucakladım,
Bin kahır bin bir çileyle,
Her defasında geçecek sandım içimdeki özlemle,
Uyumak yarı ölmek derler,
Yaşamak zaman içinde bilmece,
Sensiz ne yaşayabildim nede ölebildim,
Uyusam kalsam öylece,
Bırak sevme beni,
Sevmek buysa istemiyorum
Ne seni nede sevgini

Bunca acıya rağmendi yüreğimdeki sonsuz sevgi,
Bunca sıkıntıya rağmendi ufkumdaki umut,
Bunca dil yarasına rağmendi bendeki aşk.
Sevgi vardı, umut vardı,
Aşk vardı içimde yanan,
Her şeye rağmendi hiç solmayan gülüşüm.
Katili sen oldun,
Öldü artık bendeki o çocuk.
Bırak sevme beni.
Bırak.