Bırak sevinsin yürekler...

Bırak sev(in) sin yürekler...

Bende insanım
Senin gibi
Onun gibi
Takılmam dine
Takılmam dile
Rengide cabası
Takıldığım tek şey
Dünyanın sınırları
Hangi hakla?
Hangi mantıkla?
Çizilmişler
Doğduğumuz yeri
Seçme şansımız var mi ki?
Yetmiyormu insan olduğumuz?
Aynı havayı teneffüs ederken
Aynı güneşi paylaşırken
Aynı kalbi taşırken
Tutamazken zamanın kuyruğunu
Kayarken elimizden
Bazen geç bazen erken
Bırak gülsün gözler
Bırak sev(in) sin yürekler
Bana neyse
Onlara da aynısını desem
Acab ne kaybederem? ...

(Berlin,10.09.2012) es

Talat Özgen