Bırak Sensizliğimi Şiiri - Cüneyt Avcı

Baştan sona doğru bildiğim duyguları,
İçi sen dolu yanlış heveslere esir etmişim!
Düşüncelerimi çatlatırcasına düşlediğim,
Hangi uzak hayâle uzandın sere serpe
Hangi sensiz anıma gönül koydun
Yorgun göz kapaklarımda izbe ümitlerim
Ve gece karanlığı sessizliğe aşina
Bir o kadar olmama kaygın, aşınmış beklemelerim

Avuçlarımda masumluğun,
Öle öle kıymetini bilirken
Öyle bir bağırıyorum ki bu şehire
Öyle bir içten, öyle susarak
Bir an çıkmayasın diye şûurumdan,
Adın yüreğimi okşuyor canımı acıtarak
Karakterimde gizlediğim çocuğu
Asık yüzümle azarlıyor, kırıyorum.

Kendimi ben bile anlamıyorum artık!
Sevimsizleştirdi beni bu içleniş
Odamda dolu dolu sen'liği yaşayan
Her tan atımı tazeleniyor bu direniş
Buğulu pencerelerimden akıyor boşluğun
Bir zeytin dalı kadar uzağım inatlarına
Bir nefes kadar hayâl ettiklerin
Sigaram gibi közlendikçe yakıyor
Zifir üstüne gidişin sanki ciğerlerim
Paylaştıkça güçleniyor fikirlerim
Şiirlerime döküp bütün günahlarımı,
Parçalıyor cümlelerim duvarlarımı

Sayfa sayfa yorgunluk!
Tereddütlerim,
Bir de bilinç altı hep sen'lik
Kan boşalıyor tüm elvedalardan
Liğme liğme hoşçakallarım
Göstermelik tebessümlerimde cabası

Bunu bari çok görme çaresizliğime
Bırak şiir yazayım adına
Çatlasın parmaklarım kelimelerce
Dağılsın mürekkebimde sevinçlerim!

Denizlere karışıyor dalıp gitmeler!
Nasıl anlatılırsın sen daha fazla
Gölgesinde bırakıyor gülüşümü olumsuzluğun,
Ne yazıyla anlatılır ne imtiyazla...

06.05.2012 - Pazar