Bırak Saçların Dağılsın Geceme

Nadide bir güzelliksin, buram, buram gül kokan
Ömürüme ömür katan katmerli gülüşün
Umut pınarı
Sımsıcak bakışların var
Uçları
Akşam kızıllığından
Al rengini almış
Bülüzünden fışkıran
Göğüslerin
Öpüşmelere hasret
Ateş sıcaklığından
Dudakların
Bâkire toprağın
Bağırındandaki bereket gibi
Yaşam kaynağım, nerde olursan ol
Kollarımı açıp sana koştutuğum, seni öpmek farz bana

Bırak kendini kollarıma, bırak saçlarını dağılsın geceme
Bırak
Kokun sarsın
Tenmi
Bırak
Ellerin sarılsın bedenime
Usulca
Bırak
Kirpiklerin dokunsun
Yüreğime
Dilerse
Yüreğimi yırtsın
Karanlığı yırtan
Sonsuzluğa doğan
Özgürlük
Güneş gibi
Bırak
Uykularımı parçalansın
Senin
Çırılçıplak bedeninde
Toprağın bağrında
Çatlayan tohum gibi
Ekmek, su, hava gibi
Sen hep yaşam kaynağım ol, sen gibi koksun tenim

Uzat yanaklarını, o al yanakların utanmasın benden
Ben öptükçe seni kan, ter içinde
Varsa eğer günahı
Tüm günahlarını
Ben çekeyim
Bırak
Nefesin
Aksın içime
Sen öptükçe
Usulca dudaklarınla
Islanan
Dudaklarımdan
Düşen öpücüklerinden
Ben seni aradıkça
Sevdasi
Öğünecek kadar
Güzel olan
Adınna birçok şiir yazdığım
Haksızlığa karşı, çırılçıplak özgürlük kavgamızda

Mehmet Çobanoğlu
07.04.2021
İstanbul