Bırak Peşimi Gurbet Şiiri - Mahmut Aldemir

Bir kalem istedim dediler yazar
Başım çatırdıyor dediler nazar
Gözyaşımı döktüm dediler Hazar
Ayrılmak istedim kaldırım kızar
Bırak peşimi yetmedi mi gurbet

Gençliğimi yuttun etmedim dava
Bunca yıl çalıştım aldırdın hava
Mazlumu yutmak burada bedava
Bir gün olsun dahi çıkmadım ava
Bırak peşimi yetmedi mi gurbet

Kaldırıma attın saydırdın hayat
Kar yağmur altında bıraktın sakat
Başımı eğdirdin değilim rahat
Firara kalkıştım vermedin fırsat
Bırak peşimi yetmedi mi gurbet

Elime vermiştin paslı bir çakı
Yamyamın benimle yoktu bir farkı
Çok direndim ama içirdin rakı
Şimdi ne olacak masumun hakkı
Bırak peşimi yetmedi mi gurbet

Akan gözyaşımla dinlerdim Ezan
İçimde bir ses var diyordu mizan
Abdestsiz Namazsız neyler ki insan
Ateş için yaratılmadı bu can
Bırak peşimi yetmedi mi gurbet

Kalbim buruşmuştu koklatmadım gül
Gönül vermeyin ben değilim bülbül
Kalbimi yokladım lav savuran kül
Gülü olmayana vermezler ödül
Bırak peşimi yetmedi mi gurbet

Gözlerim kör bastım kurduğum dafa
Elebaşı her gün tutardı kafa
Dergaha gittim katmadılar safa
Taşlara sarıldım yöneldim afa
Bırak peşimi yetmedi mi gurbet

Yazdığım namenin konusu gurbet
Kindir nefrettir sundukları servet
Haddini aşan eder mi merhamet
Gurbete gitmeyin görmesin rağbet
Bırak peşimi yetmedi mi gurbet

Ömrümce yazarsam vardır devamı
Kırk yıl sonra anlamıştım hatamı
El yuva sahibi aldım havamı
Sabrım dikti kan fışkıran yaramı
Yeminliyim Rabbim yutmam haramı
Mizansız unutmam acı dramı
Ölüm olur gurbet elin ikramı
Bırak peşimi yetmedi mi gurbet