Bırak öyle kalsın! Şiiri - Poyraz Karadeniz

Artık bazı şeyleri unutmanın zamanı geldi..
Geldi,geldi de geçiyor bile..
Birşeyleri yarım bırakmanın zamanı değildi ama..
Dinlenmek isteyenlerin tek tercihiydi..

Bazen insan duraklarda sorar kendine..
Ben niye buralardayım diye..
İşte sende durakla sor kendine..
Belki birşeyleri hatırlar,belki birşeyleri anımsarsın..

Bence şimdi iyi düşün..
Artık telafisi olmayan kararlar alabilirsin..
Bu döneme girmeyi sen istedin..
Şimdi nedenini sorup durma ellere...

Belki bana uzak olduğundandır..
Belki de hüzünle dolu yaşamındandır..
Bir hiç uğruna hayallerinden vazgeçtiğin içindir..
Belki de hepsidir..

Belki de hepsidir, seni benden bu denli uzak tutan..
Belki de içimdeki sevgidir,hasrettir seni bu denli yakın tutan..
Senin sesinle yatan,senin sesinle uyanmak isteyene bu can..
İşte bu candır senin için edebiyen uyuyan...

Uzak dur uyandırma beni yakına dahi yaklaşma!
Uzak dur biraz da bende kalsın ruhum..
Nefesinle söndürme içimdeki alevi zaten yeterince donmuşum..
Bırak öyle kalsın bu cansız.. bu cansız vücudum!