Bırak Nefsim Şiiri - Tuncer Akbaba

Günaha kanmadın ha bugün yarın,
Yüzleri karardı gönül yaprağın,
Hiç düşünmezmisin toprağın altın,
Bırak zalim nefsim Hak’ka kul olam.

Ömürüm geçiyor isyan içinde,
Süfli arzuların gittim peşinde.
Ne kazandın söyle günah işinde,
Bırak zalim nefsim Hak’ka kul olam.

Paha biçilir mi bir tek nefese,
Bir içimlik suya, şu bir çift göze.
Yakışır mı gönle hain vesvese
Bırak zalim nefsim Hak’ka kul olam.

Onca nasihata kesildin sağır,
İmtihanı biten huzura varır.
O gün fayda vermez dostları çağır,
Bırak zalim nefsim Hak’ka kul olam.

Zannetin ki ölüm yoktur insana,
Ölenler de ibret olmadı sana.
Senin olmayanı koydun kasana,
Bırak zalim nefsim Hak’ka kul olam.

Ne küçüğü sevdin ne büyük saydın,
Kulların hakkını en sona koydun,
Rahman’ı bıraktın Şeytan’a uydun,
Bırak zalim nefsim Hak’ka kul olam.

İhlas ile şöyle ne namaz kıldın,
Ne de ibadetten birtek zevk aldın,
Kapkara bir yüzle eli boş vardın,
Bırak zalim nefsim Hak’ka kul olam.

Dağ gibi günahlar küçük göründü,
Üç kuruşluk hayrın bir dağ göründü,
Bir ömür bu yollar boşa yüründü,
Bırak zalim nefsim Hak’ka kul olam.

Kırk ayak gibisin başımda durdun,
Birini kırdıysam biriyle vurdun,
Ateşte yakmak mı söyle ne derdin?
Bırak zalim nefsim Hak’ka kul olam.

Yeter de aldanma artık hisari,
Yaz geldi bak geçti ömrün baharı,
Bağla dizgininden arsız aygırı,
Bırak zalim nefsim Hak’ka kul olam.
Son demimde Rabbe bir hak yol bulam.

05.05.2008