Bırak Kendini Şiiri - Mehmet Akif Güngör

Bırak kendini
Alır götürür duygular seni
Bazen bir sevinç, bazen de bir hüzün
Alır götürür seni uzaklara, daldırır türlü deryalara
Ahları, eyvahları hepsini de al yanına
Yol al, aldırmadan kasırgalara, fırtınalara
Bırak hepsini deryaların o derin karanlıklarına
Yalnız umutlarına, sevinçlerine dokunma

Sonra tüm mutlu benliğinle dön lebideryaya
Düşmemek üzere bir daha yeise
Kök sal mutluluklar ülkesine
Unutma ki senin umutların, hayallerin var
Her daim bir fidan gibi yeşil olsun onlar
Bir tek dalını bile kıramasın hırçın rüzgârlar

Sen sana yet, kendini de aş
Varlığınla, gölgenle, heybetinle
Mazlumların sığınağı ol uzat dallarını
Dört bir yana dağıt sevgi meyvelerini
Tutunsunlar umut veren güçlü dallarına
Tutunsunlar mutlu yarınlarına

Bırak kendini, alıp götürsün seni
Yüreğinin karmaşık serüveni
Daha da güçlü olup geri dönmek için git
Döndüğünde tanı güçlü benliğini
Bir hikâyenin ortasında
Mutlu et hem kendini, hem aileni, hem de çevreni.