Bırak hüznü, karanlıkla gece uğraşsın. Sen geceye takıl, yıldızlar sana parlasın. Boş ver senden vazgeçip kayanı; söner, soğur gelince zamanı. Sen şafağa sarıl. Öperken deniz dudağını ve gök sararken kuşağını, sen neylersin ki dolunayı. Ver kendini dalgalara, atsın seni yeni limanlara... Demirlemiş yalnızlığın belki bir vapurun sireni olur, iki mavi arasında beyaza aşk olursun.
Yücel TerkanlıoğluKayıt Tarihi : 12.5.2014 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!