Bırak Git Beni Şiiri - Osman Öcal

Ömrümü zay eden gönül dümeni,
Bırak bir limana bırak git beni.
Sürünür peşinde bu yorgun gemi,
Bırak bir limana bırak git beni.

Esen hazan yeli ruhumu yalar,
Aşkımı kafese alıp mumyalar,
Sinemi sessizce döver dalgalar,
Bırak bir limana bırak git beni.

Düşlerim perişan uyku perişan,
Kıyamete köprü verdiğim nişan,
Rıhtımında yayla gülü gülüşan,
Bırak bir limana bırak git beni.

Püren ateşinde alev islenir,
Hicranın koynunda çile beslenir,
Usanmaz Vuslatî yine seslenir,
Bırak bir limana bırak git beni.

Osman Öcal