Bırak gideyim Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Güzel günlerimi ettiniz zehir
Aktı gözyaşlarım oldu da nehir
Ben köy çocuğuyum ey koca şehir
Beni ürküttün bırak da gideyim

Pazarlarında nice can satıldı
Omuzuma çokça dert gam atıldı
Avare haline fidanlar katıldı
Umudu tükettin bırak gideyim

Öz çocuğuyum burdan sıkıldım
Gelemedim kendime hep yıkıldım
Güneşi gören gül gibi büküldüm
Boynumu büktün bırak gideyim

Cadelerin sokakların dar bana
İçimde umutlarım virandır bana
Bu kadar eziklik yetsin ar bana
Derdini yükledin bırak gideyim

Bizim köylerde yok böyle kargaşa
Saygısı kalmamış bacı gardaşa
Hasretim dağlar da o kara taşa
Beni bezdirdin bırak gideyim