Bırak Ellerimi Anne

Hep kullanıyorlar beni anne
Onların yaptıklarını yapamıyorum
Ve her defasında müsaade ediyorum buna
Ben onlar gibi olamıyorum anne
Onlar gibi bakamıyorum
Onlar gibi sevgisizlikte boğulmuyorum
Ama acı çekiyorum anne
Hem de öyle derincesine ki
Boğuluyorum
Artık her şeyi bıraktım anne
Kendimi yitirdim, duygularımı
Ama hala senin oğlunum
O sevdiğin çocuk bakışları hala taşıyorum
Yeter mi bu bilmiyorum anne
Seni çok seviyorum
Senin sevginle dayanıyorum
Kimse sevmesin beni düşünmesin
Yok, bir gereği zaten
Kollarında hissediyorum kendimi
Mutluyum böyle
Sen üzülme lütfen
Ben hala senin oğlunum
Kirlenmedim her şeye rağmen
Ellerimi tut anne kimse tutmadan
Sen tut
Biliyorum anne her zaman hesapsızca seveceksin beni
Utanıyorum senden anne
Senin beni sevdiğin kadar seni sevemeyeceğim diye anne
Utançla dolu dünyamda bu en büyük utancım olacak
Ve ben yine acizliğim içinde eriyeceğim
Yavaşça
Ama öldürmeyecek beni bu
Evet, anne utanıyorum senden
Seni sevemediğim için kendimden daha fazla
Bırak ellerimi anne
Ama bırakmayacaksın biliyorum