Nefes alamıyorum anne..
Bu sevgi yorganını çek biraz üstümden...
Üşümem lazım anne...
Güneş'e sevinmek için...
Bırak yansın elim sobadan...
Acıyı tanımalıyım...
Bırak silme gözyaşımı, erkekçe ağlamalıyım....içimden geldiğinde..
Dövüşmeyi öğrenmeliyim anne...
Haksızlıklara karşı durmayı, yürekli olmayı....
Uslu çocuklar dayak yiyor anne....
Yemeklerin en lezzetlisini..
Bol kepçe koyma tabağıma...
Açlığı ögrenmeliyim....
Takma şu nazar boncuklarını..iğde dallarını..
Kader savaşında sırtımı sıvazla benim...
Babamdan gizli harçlık koyma cebime..
Alın teri dökmeliyim.,emek vermeliyim..
Çalışıp, kazanıp helalinden yemeliyim...
Ağlama..vatan borcuma gidersem...
Ölürsem, şeref olsun şehitliğim..
Gazi dönsem, bıraktığım her bir parçam şanın..
Sağ salim dönersen anne...paylaş gururunu babamla...
Bir sevdiğim var anne..
O da bir başka can katıyor canıma..
Paylaş sevgini anne....
Onun da elini tutayım..
Bırak elimi anne....sevmeyi..sevilmeyi öğreneyim...
Bırak elimi anne...ben artık... büyüyeyim....
Selma GüneşKayıt Tarihi : 15.7.2007 16:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Erkek çocuk yetiştiren annelere...
madolyonun ikinci yüzü..iyi irdelemişsiniz.
evet..denge iyi belirlenmeli çocuk terbiyesinde..
selam ve muhabbetle.
Teşekkürler Selma Hanım...
TÜM YORUMLAR (11)