Bırak dağınık kalsın II
Söylesene Hayrettin
İnsan ne zaman “seni seviyorum” deme ihtiyacı duyar?
Biliyorum
Yine ne diyor bu deli diyorsun içinden…
Anladın değil mi halimden
Saçlarımın dağınıklığından
Omuzlarımdan düşen kocaman hırkamdan
Öyle bir gündeyim işte…
Burnumdan nefes alamıyorum, ciğerim sökülüyor
Kemiklerim sızlıyor, her yanım ağrıyor
Uyuyamıyorum, oturamıyorum
Sanki birazda ateşim var…
Abartma der gibi bakma
Beni nazlanırken ya da mızmızlarken hiç görmediğin için sende haklısın…
Ama bu defa farklı
Bir kâse yoğurtlu makarna yerken
Gözlerimden yaşlar süzülünce anladım…
Yalnız bedenim değil ruhumda sızlıyor
Kimse bilsin istemiyorum mesela
Geceleri kendimi bir kozanın içine hapsedip
Omuzlarımı okşayarak “bugünde iyi idare ettin aferin” diye teselli ettiğimi
Yastığımın yanağımı okşadığını
Yorganımın sarıldığını
Yeni güne bir kelebek gibi uyandığımı…
Soruma neden cevap vermiyorsun Hayrettin
İnsan ne zaman “seni seviyorum” deme ihtiyacı duyar?
25 Nisan 2025
Kayıt Tarihi : 25.4.2025 23:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
...
Ateşten eli yanan çocuğun ateşi sevdiğini gibiyiz.
Hiç kimse özgür bir insanla yaşamayı sevmez.
Eğer bu kadar putperest arasında özgürseniz, ödemeniz gereken bedel budur!..
Yalnızlık.
Yüreğinize sağlık
En derin sevgi muhabbet ve selamlarımla
TÜM YORUMLAR (2)