Bırak Dağınık Kalsın Aşk

Bırak dağınık kalsın her şey,
Sevgiye dair her şey yırtık pırtık ortalığa savrulmuş,
Kırılan kalbin, kırılan benliğin haddi hesabı yok.

Öyle miydi oysa,
Kızın badem gözlerine baktığında oğlan,
Ve kız baktığında, yüreğini en şen bayramlara çeviren oğlanın gözlerine,
Zaman delice akardı aşka dair ne varsa sarmalardı benliklerini.

Aşkı tüketmek çok kolaydı artık,
Ağır aksak hayatı taşıyan trenler yerine koşturan süslü trenler gibi,
Gidilecek yere kolayca varılır yaşanır her şey,
Bir hışımla geri dönülür...

Şimdi kız kör oldu sanki,
Aşkın büyülü tılsımı ortadan kalkınca,
Yüzdeki çizgiler ortaya çıktı birer birer.

Kız kurumuş çiçeklerine baktı ve solgun yüzüne
Arada ne fark vardı,yaşayan her şey tükenmişti,
Kızın pembe yanakları ve çiçeğin kırmızı yaprakları gibi,
Ve hayaller de eklenip bir balona bindirildi salınıverdi çok uzaklara.

Kız sustu,oğlan sustu,
Hiç konuşmamışlardı ki
Gözleri kör olunca dudakları da sessizleşti.

Dağınıktı artık her şey,
Mutluluk,aşk,kahkaha,sevgi her şey birbirine girmişti,
Ne kız eskisi gibiydi,ne de içinde ki çocuksuluğu,
Aldı bavulunu karanlığa doğru yürüdü,gitti.