***
Bırak dağınık kalsın Hayrettin
Tabakta ki peynir, zeytin çekirdeği
Bardakta soğumuş çay
Masada ekmek kırıntıları
Toparlarım kahvemizi içtikten sonra…
Bahane diyorum Hayrettin
İnsan sevmeye meyilli olunca
Bahanesi bol oluyor..
Anlaşılıyor olmaya ihtiyacım var bu ara
Çok konuşunca yoruluyor nefesim
Sesim duvarlara çarptıkça mor çiçekler açıyor kalbimde
Morlar yeşile dönünce acı vermiyor artık…
Gel gelelim
Hikâyenin sonuna adım adım yaklaştığımı biliyorum
İçimde ki ölü kadınla yaşamak istemiyorum...
Müziği duymak değil, görmek istiyorum Hayrettin
Notaların ahenkle uçuşmasını
Gökkuşağı olup bana sarılsın istiyorum
Gözlerimi kapattığımda o tinsel sızının genzimden akıp
Bir kelebek olup bende kalmasını istiyorum...
Bana delirmişim gibi bakma Hayrettin
Asıl delilik kendi varlığını yok saymakmış
Anladım...
O yüzden dağılabildiğim kadar dağıtmak
Gömemediğim hüzünlerimle vedalaşmak
Hıçkıra hıçkıra ağlamak ve yeniden doğmak istiyorum...
Bahane bu ya Hayrettin
Bahanesiz de ölünmüyor
O yüzden bırak dağınık kalsın
Bi kahve yap içelim...
Mine Kul
Kayıt Tarihi : 23.6.2024 10:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
‘’ Uçurumlar var diyorum, insanla insan arasında, kendiyle kendi arasında. ‘’ Nilgün Marmara
güneşe ne çok benzerdi gülmelerimiz
yıldızlara ne çok
bırak dağınık kalsın aynalar
bir kahve içimi geçelim İstanbul'dan"
Kıyılarına çarpa çarpa çoğalan bir ırmağın ezgisiydi.
Gönülden kutluyorum şiiri ve şiir yüreğinizi. Sevgilerimle.
Mine şair gözünün gördüğü hatta hayalinin erişimi her objeyi öyle güzel dizilerle resmeder ki ona ancak gıpta edersiniz..
Gıpta ettim
Çok ama çok hissederek beğenerek tekrar tekrar okudum , kaleminize yüreğinize esenlikler diliyorum
TÜM YORUMLAR (10)