Sen iflah olmazsın, Sen akıllanmazsın
Bu kadar acıdan sonra. Bir tatlı söze…
Bir tatlı gülüşe… Bir manasız bakışa nasıl kanarsın…
Nasıl seversin… Nasıl yanarsın…
Daha ellerini tutmadan, gözlerine bakmadan
Ne olduğunu anlamadan
Sevgisinden emin olmadan
Neden yüreğini açarsın.
Neden teslim olursun…
Bilmez misin? Aşk acısının,
Doğum sancısından zor olduğunu…
Bilmez misin? Aşk acısının,
Ölümden beter olduğunu…
Çektiğin acılar yetmedi mi?
Ödemedin mi dünyaya gelmenin diyetini
Bitmedi mi çilen,
Sen olmadın mı her aşktan darbe yiyen
Hor görülen her sevdiğinden ihanet gören
Anlamaz mısın elemden, Kederden
Yüreğini akbabalara yedirsen
Gözlerini kör etsen, kulaklarını sağır
Görmese güzellikleri gözlerin
Duymasa imgeleri kulakların
Susmaz mı için durmaz mı hasretin
Yaşamaz mı nefretin..
Aşk denilen bu illetin
Kurtaramaz mısın pençesinden.
Korkmuyor musun? Ne çabuk unuttun dünlerini
Bin parçaya bölünmüş virane yüreğini
En uzak gezegenlerden toplamadın mı?
Neden anlamıyorsun
Acılar mutluluktan daha yakın sana.
Kurut yüreğinde yeşeren çiçeklerini
Bırak bu sevdayı… Bırak..
Kapat gözlerini dünyaya…
Yık hayallerini…
Kayıt Tarihi : 27.1.2006 20:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!