Ey yok oluşun toprak rengi, dokunma bize!
Ey yer kabuğunun tozu, çürümüş gevşek toprak; çağırma bizi!
Ey yasların alımlı yüzü, önemseme bizi!
koyuver gidelim, bırak yakamızı!
Bırak bizi çocukluğumuza, gençliğimize dönelim
yaylalarımıza, deniz kıyılarımıza
salıver bizi çiğdemlerimize, zambaklarımıza…
Sona erişin soluk ve şaibeli yüzü, gözünü dikme üzerimize
Nasıl durdurmalı seni, nasıl?
Bezesek çiçeklerle seni
süslesek gülümsemelerle, sevgilerle
şiirlerle donatsak seni…
Kayıt Tarihi : 22.4.2016 10:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!