Bende bir insan oğluyum
Bırak beni konuşayım
Bir başım bir beynim vardır
Bırak beni konuşayım
Düşüneyim, danışayım
Beni öldürüp ağlama
Böyle bulanıp çağlama
Yazık kolumu bağlama
Bırak beni konuşayım
Düşüneyim, danışayım
Senin dilin benim dilim
Yakışmaz insana zulüm
İnsanım hayvan değilim
Bırak beni konuşayım
Konuştukça düşüneyim
Ya sen niçin düşünürsün
Düşündükçe boşanırsın
Halk demeye üşenirsin
Bırak beni konuşayım
Hep gerçeğe ulaşayım
Düşünen cahil olamaz
Cahil kendini bilemez
Can gider fikir ölmez
Bırak beni konuşayım
Cahilliği biz yenelim
Mahzuni halk için ölsün
Ben giderim dostlar kalsın
Koltuk sana sizin olsun
Bırak beni konuşayım
İnsan gibi yaşayayım
Yaşadıkça düşüneyim.
Kayıt Tarihi : 20.5.2002 23:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Böyle bulanıp çağlama
Yazık kolumu bağlama
Bırak beni konuşayım
Düşüneyim, danışayım
Değerli bir ozandı Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun
Ağasıyla paşasıyla yasayla
Sussun diye zulüm gördü MAHZUNİ
Sazıyla kalemiyle gür sesiyle
Zalimlere fena vurdu MAHZUNİ
Bu ozan ki mazlumların ozanı
Hep yuhladı korumadı ezeni
Barış huzur demokrasi düzeni
Gelsin diye ömür verdi MAHZUNİ
Mayıs ayı kara duman bürüdü
Yeşeren ağaçlar birden kurudu
Ardında binlerce ozan yürüdü
Çilehane dedi durdu MAHZUNİ
Ozanlık özünü ben O’nda gördüm
Taşını okşayıp yüzümü sürdüm
Başucuna varıp tezene vurdum
Sazımın telini gerdi MAHZUNİ
Asker oldu saz dayadı koluna
Kurşun gibi söz boyadı teline
Gün evveli Hacı Bektaş yoluna
Gönül verip yüzün sürdü MAHZUNİ
Dost MAHZUNİ türkülerin atası
Bu insan dostunun yoktu hatası
Deniz’in Engini elbet ötesi
Yeri erişilmez yerdi MAHZUNİ
DENİZ ENGİNİ
TÜM YORUMLAR (4)