Bırak beni kendimle, kalemimle!

Ve bir hiç uğruna tüketirken şu ömrümüzü;
Zaman zaman süzülüyor yanaklarımızdan inci taneleri...
Ne sen şu yanaklarımından süzülen inci tanelerine layıksın,
Ne de senin gibileri! ..
Vuslat yazılmamış benim gibilerinin avuçlarına,
Mutluluğu saadeti çok görüyor bu yazgıyı yazan bana,
Bir bela gibi dolaşıp duruyorsun başımda,
Bir mikrop gibi gün be gün yayılıp hücrelerime sağlığımdan ediyorsun beni;
Elden ayaktan kesilince seninde süzülür yanaklarından inci taneleri! ..

Bırak beni kendimle, kalemimle!
Bu yazgı benim değil ve sen bu yazgıda bir mürekkep damlası bile değilsin!
Çünkü bir hiç bir mürekkep damlası gibi iz bırakmıyor kağıtlarda!
Sen bir sanrıdan doğdun sanrıda bir keşmekeş anından,
An ve an varolmaya çabalayıpda;
Bırakmaya çabalama beni birbaşına alacakaranlık kuşaklarında!

Baharı özlüyorum artık!
Bahar sarhoşluğundan doğan sanrıları değil! ...
Aklı başında kadınlar geçti hayatımdan teğet teğet...
Ne istediklerini bildiklerinde hayatımdan çıkıp gittiler birer birer...
Senin kadar şuursuz olmadılar!
Çünkü onlar onurlu, umutlu;
Ve bir zamanlar benim hayatıma yön veren kadınlardılar!

Bırak beni kendimle, kalemimle!
Tek hece değilsin zira şu gönlümde,
Bir şiirsin artık bitirdiğim şu son demlerde,
Boşuna tüketmişim seninle geçen günleri;
Kalemimdeki mürekkep masamdaki kağıt gibi! ..

20.10.06
00:40
Cm.