Bırak Beni Kendi Halime Şiiri - Nebi Ünler

(Wuauquikuna 2019 Churay Churay Dinliyorum gözlerimi kapatıp...)
.....
Bir belkiyle umutlanmamak
Belki de gelir diye beklememek
Kopuz çiçeği kokusunu arzulamamak
Elimde değil... Elimde değil... Elimde değil!..
Zorlanıyorum... Çok zorlanıyorum
Pek fena yoruyor bu ayrılık ve yalnızlık
Her geçen gün büyüyor sana hasretim.
.....
Bir alo diyeceğim an
Hayalinle bahaneler sıralıyorsun
Diyorsun; sakın beni unutma, hep yan!
Bu ne biçim sevmek? Bana hiç acımıyorsun...
.....
Bırak artık... Bırak beni kendi halime
Bileyim ki istenmedim, istenmiyorum,
Tutunayım “sevmiyordu gitti” bahaneme
Kırılmam, gücenmem sana
Bilirim hırçın olur, Akçay’ın can yakan kızları,
Hırçın olur martıları... O dalgalar uzak bana...
Üstelik cayır cayır yanıyor Adana
Cayır cayır yanıyor Akdeniz
Torosları aşıp da gel demiyorsun bana
Üstelik kıskanıyorum seni can
Biliyorsun sevdiğimi, hiç aklına gelmedi mi yoksa
Bir mum gibi eridiğim...
.....
Seni hiç kimseyle paylaşamam
İyisimi herkes yoluna de bana
Umudum bitsin
Vurayım kendimi bilmediğim yollara
Yağmur böyle tutsak yaşamaya alışkın değil
İzin ver çözeyim yüreğimden zincirini
Kapına gelmemi istemiyorsan
Bir elveda demen yeter
Kulağım sende
Bırak beni... Bırak beni Kopuz çiçeği
Sen yoksan olmuyor yaşamaya heyecan
Biliyorsun divane gönlümün tek gerçeği
Gözüm gibi sevdiğim, Bir tek sensin özlediğim Can...
.....
“Senden haber alabildigim tek yer orası
İzninle kalmak istiyorum
Birgün bir sevdigin olursa sen çıkarırsın beni”
Fermanınıza ne yapabilir ki Yılgın Yağmur
Nasıl terk edebilirim ki seni?
Seviyorum... Maalesef çok seviyorum
Vur yokluğunla, umursamazlığınla, acımazsızlığınla vur!..
Bırak Beni... Bırak Beni... Desem de bırak beni
Yüreğimin fısıltısı şu; Benden gitme, hep içimde dur!..
....
Aşiyansız, 10.10.20 – 19.47 Y.Y.