Bırak Bende Kalsın Şiiri - Cuma Aslan

Bırak Bende Kalsın

bir çift yalnızlık bizimkisi
bu çiftin her bir teki benim
sahibi dururken gözlerine emanet ettim
bende emanet olanı
bırak kalsın bende
sebepsiz bir gülüşün
konuşurken sana dair
kazazede sözcüklerim
gözlerime değen gözlerin
bir harp yeridir
viran eylediğin
dilime değdiği günden beri
adının sesi
bırak bende kalsın
bir akrebin geceye dokunan busesi
maziyi hatırlatır sana varamamış hikayeler
reviler hep bana sorar yolunu
kuşlar sana göç eder
memleketimin ayazlarından
toprak kokulu sofralarda
yanık yemeklerin yayılırken kokusu
titreyen alevin gölgesinde
analar seni anlatır hep buralarda
yolunu bilmeyen titrek tüylü çocuklara
bırak bende kalsın
emanet eylediğim
kaybolduğumda yolunu ezber bildiğim
çıkmaz sokağımın son kapısı
kara örtüye yağan yağmurun kokusu
bırak bende kalsın ben

Cuma Aslan
Kayıt Tarihi : 20.2.2015 02:52:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Cuma Aslan