Bırak ben ağlıyayım Şiiri - Nihat İlgün 2

Bırak ben ağlıyayım hasretten
Sana ulaşamamaktan hasretinden
Aşk ve sevda acısına bulaşmaktan
Dağların kuytuluklardan gönül bağımdan
Yüreğime vurulan yalnızlık prangalarından
Taşranın dağlarında yurdumun sahrasından
Bırak ben ağlayayım
Kıvranan yüreğim düğümlü nefesim
Çileli ömrümde ruh yıldızıma geleyim
Sisli sabahların dibine bağdaş kurayım.
Ve
Bütün sevdiklerim için vazgeçemediklerim yerine
Bırak ben ağlayayım gülüm
Sen çağla ırmaklar gibi
Sen ol demir gibi dikbaş dur
Gök kubbede parlayan yıldız ol sabre doğru ak
Murat suyu dursun
Munzur suyu dursun
Fırat suyu dursun
Ben gözyaşımla toprağı sularım aralıksız
Biliyormusun sırma saçlı ahenk
Seni yüreğimi tiril tiril sarımsı ay sın
Ruhlarımı canlandıran parlak yıldızımsın
Yüreğimin tanığısın sevda tanığı
Ve
Kutsal toprağım çırpınan acım
Sen yedi veren gonca gülüm
Seninle sevdim böyle yaşamayı
Yeniden can aldım kuvvetinde
Şirniyat hallere büründüm
Koştum peşinde aşkımın, gündüzü getirmeye
Sen vaktim nefesim yeni günüm
Ve
Adını haykırmak isterim
Aşk tanrıların duymasına
Yankılansın yerden göge diyardan diyara
Semahlar dönerdim sevdam sahillerinden
Tüm kuvvetleri sana metanet ile aşılamak
Sevda yıldızlarına yoldaş etmek gülüm
Baharım
Suyum
Yaşama anlamım
Ruhumun aynası
Yeniden yeniden o tanrıça ol
Huzurlu uyanışlarımın şafağı doğan güneşim
Bırak ben ağlayayım
Gözyaşlarım toprağa binlerce can versin
Filizlensin papatyalar yayılsın sevda bahçesinde
Soluksuz kalmasın muştulu bir hadise olsun
Düşen ruhların üstüne aksın