Göğsümdeki bu baskı da ne?
Niye böyle çöküyor üzerime?
Nefes alamıyorum.
Çırpındıkça da batıyorum.
Bak yine kapıldım dehşete.
Korkuyorum.
Çık git içimden!
Uzaklaş göğsümden
Esirgeme beni nefesimden!
Gittikçe zorlaşıyor sakin kalmak
En kötüsü de nefes alamamak,
Her şeye rağmen normal görünmeye çabalamak...
Ağlayacağım artık dayanamıyorum
Bu acıya katlanamıyorum
Şimdi kalktım yerimden
Uzaklaşmaya çalışıyorum kendimden.
Ama bir titreme aldı bedenimi
Kontrol edemiyorum kendimi.
Duramıyorum ayakta
Gözyaşları yanaklarımda
Titriyorum boylu boyunca.
Zorlanıyorum nefes almakta
Ciğerlerim dolu sanki
Aldığım nefes gitmiyor içeri.
Yardım edin!
Boğuluyorum şimdi
Gitmiyor içimdeki
Bırakmıyor beni.
Yaptıkların yetmedi mi?
Bırak artık beni
Kayıt Tarihi : 10.8.2023 16:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
13 Mayıs 2019. O tarihte yazdığım eski bir şiir. Çok zor zamanlar geçiriyordum, panikatak nöbetleri benim için kabustu. Ve yine kendimi kimseye anlatamıyor, derdimi paylaşamıyordum. Şiir yine koştu yardımıma, yine oydu tek dostum yanımda. Çok sevdiğim bir arkadaşım da kendini bu mısralarda bulmuş olsa gerek, bestelemişti şiirimi. Hala açar dinlerim kendi dizelerimi, her defasında da ıslatır gözlerimi. "Vayy be Ezgii nerdenn nereyee, aferin sana!" dedirtiyor bu şiir bana ne zaman okusam.
Bu dizelerin bu duyguların tanıdık gelmemesini umut ederdim ama öyleyse de ne mutlu ifade edişimi beğenmenize.
TÜM YORUMLAR (2)