Bırak Anılar Duru Kalsın

kaç zamanın kırıklarında
dayanılmaz eş olan yalnızlıklarda
daha ne kadar dayanılır bir başına

bu akşam bir hoşum dokunma
olmak var ya varlığınla yoklarda
bırak titresin yüreğin bam teli
titresin tenin kırılsın gecenin beli

gel var bana yılların yoksunluğunda
en hırçın rüzgarla en hoyrat yanımla
gel bir dokun gel bir kokla da
anlar bir gül goncası olsun açsın

ağustos güneşinde kavrulmasın yapraklar
susuz kalmasın çatlamasın özlemle topraklar
gel yeter ki duru kalsın anılar
yaşanacaklarda dağılsın karanlıklar

kovaladıkça kaçan hep yoran yokuşa koşan
sen kaçan yitik zaman ben zamansız akan
kaybolan yıllar yaşanmaz bir daha
iki bende bir olan aşk yaşandıkça anlamlanan

(ay) sızım arasan da bulamazsın
yorma sana akan bu sevgi pınarını
yeter bu sıla yeter bu yönsüz pusula
bil ki bir gün gelir o pınarda kurur
beni vuran bu sevgi senide vurur.

Vedat K 14.01.2005