Bırak Şiiri - Ünal Kanli

Damla damla yağmur vururken yere..
Yavaş yavaş birleşir dönüşür sele,
Bakarsın..!
Yokuştan aşağı akan bir nehir.
Hani; çıplak ayaklarınla yürümek içinden gelir,
Topla etek uçlarını yada paçalarını kaldır.
Çünkü; o nehir sana olan sevgimdir,
Bırak ayaklarının altından aksın.

Bir rüzgar eser güzel yüzüne,
Bağrını gerip yürürsün üstüne.
Bakarsın..!
Zamanla; rüzgar fırtınaya dönüşmüş.
Hadi! kapat gözlerini,saçlarınıda bağlama,
Bir yerden de tutunma sakin.
Çünkü; o fırtına sana olan sevgimdir.
Bırak götürsün dindiği yere.

Her bakışta gözlerini kamaştıran,
Gecenin devir düşmanıdır o,
Gördüğü yeri karanlıkta koymayan.
Bkarsın..!
En soğuk anında içini ısıtmış,
Hadi..! Kapatma gözlerini,
Gölgeye'de düşme sakın
Çünkü; o güneş sana olan sevgimdir
Bırak yaksın yakacaksa söndüğü yere kadar.

Gece olur çekilirsin odana.
Bu gecede ışıkları yakma,
Arala şu perdeyi,gökyüzünü seyret.
Bakarsın...!
Odanda bir ışık!
Hadi..! rahatca uzan yatağına,
Göremediğin karanlığı düşün.
Ya..! sen şu perdeyi birazdaha arala
Çünkü; o yıldızlar sana olan sevgimdir
Bırak..! odanı aydınlatsınlar taa sabaha kadar.