Bırak Şiiri - Vedat Koparan

yürekten yüreğe giden uzayan bir zincirin halkasında ah kırık yaşamlar

ağlasın gök yüzü karabulut kaplasın dökülsün sağanak yağmurlar

sızlasın yalnızlıklar, göklerin burcu gözlerimden aksın yaşlar

vursun bizi bu ayrılıklar,kudursun deniz,essin tufanlar

bir bende bir sen ağlasın,toprak alsın muradın,dağlar kussun lavlar

kaçak yangın akşamlar,düşsün yıldızlar, tarumar oldu nice aşklar

göç yollarında göçmen kuşlar, nazlı nazlı salınsın kanat çırpsınlar

yetim bir bebek ağlaması, hazin acıdır çığlığı, vurulur gün aydınlıklar

karabasan bir sırtlan bu karanlıklar, sahrada hasret kervanı yüklenmiş asırlar

ben bıraksam da bir gün yaşam ipini,sen sakın ola ki bırakma, iraden daima elinde olsun.
dik başlı dizeler nasıl dökülürse yürekten,nasıl demir tavında dövülür iki çekimlik suyunu alır has olursa çelik.
güne uzanan bir gün çiçeği gibi,bak daima gökyüzü cenneti güneşine, düşüncelerini,düşlerini geniş ve dinç kıl,yürü mavinin sarmalında dar -engebeli -dolambaçlıda olsa yollar aşılır nice karlı dağlar.

Vedat Koparan 30.12.2004 (07:10)