Bir Züleyha Gülümsemesiyle...

Züleyha
Uzak yolların menzili
Ay ışığı, kimsesiz sularımda şavkıyan

Bilesin ki bu
“Sadece bir şiir” değildir
Fezlekesidir, arapsaçı maceramızın
Seher vakti şehrinin kapısına dayanan meczuptur
Koynunda muştular saklayan bir elçi
Uzak çöllerden gelmiştir, ot bitmez iklimlerden
Toz duman içindedir

Ve bu
İtirafıdır Yusuf’un, güzelliğine
Nicedir sızlayan yaramdır, bilmelisin
O yüzden yutkunarak konuşmaktadır hep
Kan revan içindedir

Ve yine bilmelisin ki
Nergis gözlerinin kurduğu düştedir Yusuf
Geç kaldım diye yerinmektedir, baharına
Kar boran içindedir

O da rüyalarda yitmiştir senin gibi
Sazdan kulübesinde, yıldızlı bir gecenin
Hep senli masallardadır Yusuf
Evvel zaman içindedir
Kalbur saman içindedir

...

Şimdi sorma artık, kime bu şiir
Bu feryat figan kime
Onu bir berfin say, içimde harlanan cehenneme
Ve bir Züleyha gülümsemesiyle kabul et
Sevindir beni, göğsünde saklayarak

Ah Züleyha
Karanlık gökyüzümün gülen yıldızı benim
Vadimde solan zambak…