Bir zenci tanırdım, öyle bir güler idi ki taa karşı yakadan görünürdü dişlerinin parlaklığı. Öyle bir güler idi ki gözleri insanı terletmeye yeterdi.
Ne mi oldu o zenciye?
O zenci bir daha gülmez, karşı yaka parlamaz, insanlar terlemez oldu. O zenci artık yok.
O karşı yaka aynı değil, o insanlar artık yok, o zenci küsüp gitti. Deniz bile kıskanırdı saçlarının dalgasını.
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta