Bir Zenci Şiiri - Berkan İbriam

Bir zenci tanırdım, öyle bir güler idi ki taa karşı yakadan görünürdü dişlerinin parlaklığı. Öyle bir güler idi ki gözleri insanı terletmeye yeterdi.

Ne mi oldu o zenciye?
O zenci bir daha gülmez, karşı yaka parlamaz, insanlar terlemez oldu. O zenci artık yok.

O karşı yaka aynı değil, o insanlar artık yok, o zenci küsüp gitti. Deniz bile kıskanırdı saçlarının dalgasını.

Eğer biri ismini soracak olursa, söyleyin ona, anlatın, askerlerin sevgilisi, halkın biriciği. Beni unutma değil beni unutama derdi hep. Ismi de Esmeray idi söylersiniz soranlara, anlatın onlara.