Bir Zavallı Kız Çocuğu Şiiri - Miray Seyyar

küçük bir kız çocuğu fakat yaşamış on yıllar boyunca
dudağında parlak ruju boyalı gözlerinde hep bir ateş parlayan
kapatılmış morlukları gözlerinin ayaklarının arkası devasa yara
kalbinde kangren yüzünde gülümseme
işte bu onun hikayesi

kim bilebilirdi kendini öldüreceğini
söyledi usul usul kimse anlam veremedi
anlaşılamıyorum anlaşılamıyorum
ne anlatıyorsun ki anlaşılamıyorsun?
anlaşılmak istiyorum anlaşılmak istiyorum
acı çeken tek kendini sanma

kim bilebilirdi kendini öldüreceğini
üstelik yine yazmaya başlamıştı şiirler
ne severdi kelimeleri
zaten hep çok sevdi onu sevmeyeni
yüzü bile iki insanın çatışmasının eseriydi
canlı örneğiydi yürüyordu
aşkın nasıl nefrete dönüşeceğinin

kim bilebilirdi kendini öldüreceğini
bak ne yakışmış üstümdeki
ama biliyor musun geceleri ağlamaktan uyuyamıyorum
ne güzel göstermiş kollarımı değil mi
ama biliyor musun bileklerimin izleri hala geçmedi

kim bilebilirdi kendini öldüreceğini
söylüyorum! kendimi öldüreceğim
hayır yapamaz ki
söylüyorum! kendimi öldüreceğim
bu özel bir şey değil ki
sen zaten hep kederlisin
ama söylüyorum işte kendimi öldüreceğim
ölüler konuşamaz ki

hikaye burada bitti
kim bilemezmiş ki kendini öldüreceğini