Bir Zamansız Hikayet Şiiri - Ahmet Yozgat

1/.
Teker döner,
İz bırakır ardında,
İnsan benzerini taşır karnında,
“Gelmedin mi? ” dedi yâre vardın da,
Kendi düşer dosta kuyusun kazan…
2/.
Başlayan şiirse,
Biten sihirdir,
Doğal hâlde yapaylanma bir kirdir,
Gönül duru, mantıktaki kibirdir,
Ah u zarda etse de kalemdir yazan…
3/.
Azar azar solar,
Buluttaki nem,
Yârın nefesidir hasta gönle em,
Kendi kendisine yetmeyen senem,
Arar bulur kendi putun ovada azan…
4/.
Kıl neden yarılır?
Kırk bir yerinden,
Hikmet çıkmazsa ölür dil kederinden,
Kutlu bir nidâ duyulsa da derinden,
Kirli kulak, çıtı bile duyamaz bazen…
5/.
Ağlar mı, güler mi?
Kendi düşenler,
Gerekçeye dökülür kem kurdeşenler,
Çiğken harlı tandırlarda pişenler,
Bilir küpe zarar, nedensiz kızan…
***