Bir Zamansız Ayrılık Şiiri - Sami Akman

Bir zamansız ayrılık yaşadığım, yüreğim burkuluyor
Sanki yaklaşıyor ölüm, ürperiyor bedenim neden?
Yıllara isyan etmiyorum! Zaman belki ilaç, belki çare
Yaşanmış ve yaşanacak çok şey var diyordum, ama seninle...
Bilirsin söylerdim hep, zamansız ayrılıklar kötüdür diye
Sanki son trenin kalkışı gibidir, usul usul istasyondan
Alır götürür seni bu yerlerden bilinmezlikler ülkesine
Son kompartımanda yerin vardır, yanı başında yalnızlık...
Son trenin son kompartımanında ayırdıysam yerimi
İki kişilik demiştim ama! Yanlış anlamışlar dilimi
Ya da yol arkadaşım şaşırmış zaman dilimini
Kalktı son tren gelemedi arkadaşım! Yalnızlık aldı yerini...
Sanki veda eder gibi sözlerin, acımasız ve isyankar
Yüreğim yandı, kavruldu bedenim ayrılık acısından
Hep söylerdim bilirsin! Canımsın, canımdan ileri
Öyleyse neden? Bu zamansız ayrılık şimdi! ...
®©